بررسی رابطه راهبردهای فراشناختی با یادگیری خود راهبر در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و اهداف: با توجه به تحولات روزافزون دانش در دنیای دانش مدار کنونی، نیاز به یادگیری خود راهبر و راهبردهای فراشناختی در دانشجویان علوم پزشکی، امری ضروری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای فراشناختی با یادگیری خود راهبر در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی همبستگی در سال 1394 انجام شد. نمونه ای با حجم303 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه حالت فراشناختی اونیل و عابدی و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران جمع آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین راهبردهای فراشناختی با کل مقیاس یادگیری خود راهبر و زیرمقیاس های آن رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (0/01>p). نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در یادگیری خود راهبر کل (0/04=p) و دو بعد مهارت خودکنترلی (0/02=p) و رغبت به یادگیری (0/01=p) تفاوت معناداری وجود داشت. اما تفاوت میانگین مهارت خود مدیریتی به لحاظ آماری معنادار نبود (0/586=p). همچنین بین راهبردهای فراشناختی دانشجویان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود نداشت (0/388=p). درنهایت، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که رغبت به یادگیری و مهارت خودکنترلی به شکل مثبت و معناداری پیش بینی کننده  راهبردهای فراشناختی هستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، متصدیان دانشگاه علوم پزشکی و اساتید باید در جهت بهبود و ارتقای این مهارت ها به دانشجویان بکوشند تا از این طریق آنان را به یادگیرندگان اندیشه ورز، مستقل، خودارزشیاب، فعال و مادام العمر مبدل سازند.